Hi,
Dit is de eerste keer dat ik hier post, maar het is nu wel nodig geloof ik
Ik heb namelijk vandaag ruzie gehad met mijn moeder zoals soms wel vaak gebeurd.
Mijn ouders gaan scheiden en ik heb het daar heel moeilijk mee, ook mijn Autisme en ADHD maken het er niet makkelijker op.
Wat er vandaag eigenlijk is gebeurd: Ik wou iets kopen ik een winkel maar had geen geld bij. Mijn moeder wou het geld niet voorschieten, en dat vondt ik best, maar ik was even wel wat teleurgesteld.
Later zag ik nog iets tof in een andere winkel en toen begon het eigenlijk.
Ik vroeg of ik het geld moest bijhebben en dat was natuurlijk zo. Dat vondt ik niet zo leuk en mijn mama werdt daardoor boos.
Ik heb niets gezegd of gedaan om haar boos te maken, ik ben expres wat stiller geworden om mij wat te kunnen afsluiten zodat ik kon kalmeren.
Op de bus terug ging ik apart zitten om kalm te worden sinds ik dat nog niet was.
Ik had misschien dat even moeten melden maar dat heb ik niet gedaan.
Toen we aan de halte waren stormde mijn moeder uit we bus en ik volgde.
En wanneer ik aan de deur kwam was zij al binnen, en ik heb geen sleutel.
Dus ik besloot mijn papa te bellen waarna mijn moeder weer buiten kwam en opnieuw boos werdt omdat ik mijn papa belde.
De telefoon ging dus over en weer van mij naar mama omdat zij ook wou praten met hem.
Dat duurde een tijdje, en dan moest ik mee naar binnen en hebben we best wel een grote discussie gehad.
Ik ga niet alles uittypen maar het kwam erop neer dat mijn moeder vondt dat ik niet apart had moeten zitten en dat dat pijnlijk was voor haar.
Dat snap ik, maar had ik naast haar gaan zitten was ik waarschijnlijk beginnen huilen en zou ik boos zijn geworden.
Dat huilen komt ook door mijn Autisme en de laatste tijd kan ik mijn emoties totaal niet controleren.
Maar goed.
Mijn moeder zei uiteindelijk tijdens de discussie dat ik mij ofwel moest herpakken owel naar huis moest gaan (naar papa)
Ze is dan even weggegaan en daarna toen ze terugkwam heeft ze mij naar huis gebracht.
Ik heb daar bewust voor gekozen omdat ik mij zo slecht voelde en daar blijven zou mij alleen in de negatieve gevoelens houden.
Mijn moeder denkt ook dat ik niet meer wil komen omdat ik soms van de regeling afwijk omdat ik geen 2 weken in een vakantie daar kan blijven want ik heb bij mijn papa een nieuw hondje waar ik verantwoordelijk voor ben.
Mijn moeder denkt ook dat mijn hondje er is gekomen zodat ik meer bij papa zou willen zijn wat totaal niet waar is.
En dat begon ze ook weer aan te kaarten maar dat had natuurlijk niks te maken met de situatie van dat moment.
Nu zit ik dus thuis bij mijn papa en ik heb al zeker 10 keer gebeld naar mijn mama omdat ik nu kalm ben en terug wil gaan en er nog een gezellig weekend wil van maken maar ze neemt dus niet op.
Ik weet dat ze mijn telefoontjes gezien heeft want ze is online geweest op whatsapp.
Ze negeert mij dus.
Nu jullie mijn situatie wat kunnen inschatten, heeft iemand goede raad om dit op te lossen?
Groetjes,
Japanse Madelief