Overslaan en naar de inhoud gaan

faalangst?

hi, ik ben een meisje van 13 jaar en ik zit in het tweede middelbaar in de richting Grieks-Latijn en ik heb sinds vorig jaar al mn eelfvertrouwdn verloren, ben heel angstig geworden en dat terwijl ik voordien een super zelfzeker iemand was... dat gevoel is dit jaar alleen laar erger geworden, ik begin helemaal te blokkeren als iets niet lukt, kan geen spreekoefeningen meer geven en zit heel nerveus in de klas, ik ben continu aan het trillen/schudden let mijn benen en/of lichaam, zit op mn nagels/ vingers te bijten en bijt alles vanbinnen in mn mond kapot.... nu is er dit schooljaar nog jets anders bij gekomen, ik ben heel onzeker geworden over mn lichaam, als ik een slechte training heb gehad, slecht antwoord gegeven in de klas of een slechte toets dan zal ik mezelf daar altijd voor straffen op 2 manieren; mezelf uithongeren tot ik word tegengehouden door iemand of mezelf snijden... over dat uithongeren, elke dobderdag tot het lessenrooster wisselde had onze leerkracht wiskunde bewaking tijdens de lunch, en zei had mij al een oaar keer verplicht om te eten... vrijdag voor de vakantie het 5e lesuur hadden we LO en opeens zegt een jongen:' Wat vind je ervan dar je dik bent?' ik moest de rest van de les met gem en nog iem volleyballen en ik heb hem heel duidelijk gemaakt da ik er echt ni mee kon lachen... tijdens het 6e lesuur kon ik me nog sterkhouden omdat we toets hadden maar tijdens wiskunde kon ik het niet meer aan, die woorden bleven maar door mijn hoofd spoken en uiteindelijk moest ik het tegen mn wiskundeleerkeacht zeggen en ik denk dat ze nu nog meer zal controlen als we haar het 4e lesuur hebben of ik mn brooddois meeneem naar de refter. Tijdens de les grieks had mnr ... ook al eens opgemerkt dat ik best nerveus was en vastliep, donderdag voor de vakantie merkte hij dat terug op en ik kon gwn niet meer, ik begon te wenen en hij zei dat ik best met iem ging praten maar liefst van al zou ik een gesprek met hem hebben over alles, de stress, de onzekerheid, de zelfverwonding en ik zou dus graag een mail naar hem sturen met verzoek naar een gesprek laar ik heb geen idee wat ik in die mail moet zetten en ik durf dat ook helemaal niet want ik ben bang dat ze zullen denken dat ik (negatieve) aandacht nodig heb... help ik kan niet meer en maandag begint school alweer help mij aub met wst ik in die mail moet zetten geef en voorbeeldje
plssss help mij ik wil hulp laar ik durf ee niet om vrageb
gepost door Driehoekige Schildpad |
169 keer bekeken
5 reacties
Geef 2

dit ben ik ee nog vergeten bij zetten, ergens in het begin van de schooljaar moesten we een taak maken over heimwee baar het 1e jaar en ik had daarib vermeld dat het nu ook niet zo goed ging, die taak was voor Nederlands en die man is onze klastitu dus vroeg hij na die taak of ik erover wiu oraten maaf uiteindelijk is dat er biet van gelomen tot maandag voor de vakantie en uiteindelijk heeft dat gesprek biet langer dan 5' geduurd dus dat viel tegen en hij heeft er uiteindelijk van gemaakt dat ik faalangst had en een dokter ofz moest zien om rrvan af te geraken en hij heeft dat dinsdag, op de klassenraden duidelijk vermeld want opeens deden een paar leerkrachten anders... maar pls help

gepost door Driehoekige Schildpad |
Geef 1

Hallo ik ben 5jaar gepest geweest en het werd niet meer normaal dat ik van school ben moeten veranderen omdat mijn moeder bang werd dat ik in het middelbaar verder gepest zou worden en op mijn oude school was ik regelmatig ziek vanwegen het pesten en ik zat vaak bij de kleuters omdat zij niet schelden naar jou ik begrijp dit echt voledig

gepost door Dromende Vlierbloesem |
Geef 0

Ik snap je echt helemaal ik zit nameijl in dezelfde situatie! Ik vind het oprecht zeer stoer van je dat je er over durft praten zover durf ik het namelijk niet. In die mail zou ik iets zetten van dag meneer sorry dat ik uw lastig val tijdens de vakantie met deze mail, eerder dit jaar gaf ik bij u een taak af over heimwee naar het 1ste hier in gaf ik aan dat ik het wat moeilijk had, hierop reageerde u met een aanbod tot gesprek , dat heb ik toen afgewezen, maar ik merk dat ik hier nu toch wel nood aan heb. Wanneer zou dit passen voor u?
alvast bedankt
groetjes.... je naam

gepost door Anoniem |
Geef 0

Hey Driehoekige Schildpad
Ik herken jouw situaties ook wel een beetje. Is er een rede waarom je ineens zo onzeker bent geworden of is er iets gebeurd?
Ik kan niet echt veel tips geven, maar ik zou zeker om een gesprek durven vragen aan je klastitularis/een andere leerkracht/zorgcoördinator. Je komt hier wel uit en het wordt wel terug beter. Misschien heeft het ook te maken met de overgang naar het middelbaar die wat moeilijk voor jou was. Daar heb ik natuurlijk geen idee van. Ik wens je veel succes en ik geloof in jou.
Groetjes
Oprechte Jodelaar ?

gepost door Oprechte Jodelaar |
Geef 0

Hey

Ik zou zeker om hulp vragen. Ik snap dat dat niet zo makkelijk is, maar probeer je daar toch over te zetten.
Dat kan echt helpen om beter met die faalangst, stress, onzekerheden ... om te gaan.
Ik denk niet dat ze zullen denken dat je negatieve aandacht nodig hebt.
Als je je goed voelt bij je leerkracht grieks, zou je kunnen vragen of je met hem een gesprek mag.
Je kan zelf kiezen wat je precies in die mail zet. Ik zal proberen om een voorbeeld mail op te stellen.

-
Beste meneer ...

Het is u waarschijnlijk al opgevallen dat het niet zo goed gaat met mij.
Ik zou daar graag eens met iemand over willen praten. Ik vroeg me af of u het zou zien zitten en als het mogelijk is om met mij een gesprek hierover te hebben.

(Ik heb veel last van stress, angst en onzekerheden. Het is ergens begonnen in het eerste en pas in het tweede een grote hindernis geworden.
Als het niet lukt om aan mijn verwachtingen te voldoen, heb ik de neiging om mezelf te 'straffen'. Ik heb zelf geen idee wat ik met mezelf moet doen. Ik weet dat een gesprek niet alles oplost, maar het zou me echt helpen als ik er met iemand zou over kunnen spreken.)

Met vriendelijke groeten
...
-

Het gedeelte dat tussen haakjes staat, is bedoeld voor wanneer je meer expliciet wil zijn.
Ik weet niet of het je helpt, maar je kiest zelf of je er iets mee doet.

Ik weet dat het niet makkelijk is om hulp te vragen, maar het is soms wel belangrijk dat je die stap durft te zetten.
Het is oké als je zou stil vallen of als je zou beginnen wenen. Dat kan gebeuren en is zeker ook oké. Ze zullen daar wel begrip voor hebben.

Groetjes
anoniem

gepost door Anoniem |
Geef 0

Plaats een reactie